STRAFRECHT
Het strafrecht in België is het geheel van rechtsregels waardoor bepaalde handelingen strafbaar worden gesteld (materieel strafrecht) met aanvullend de procedurele spelregels volgens welke het materieel strafrecht wordt toegepast (formeel strafrecht).
Het materieel strafrecht omvat het Strafwetboek van 5 oktober 1867, de complementaire wetten, zoals de Wet van 4 oktober 1867 op de verzachtende omstandigheden, de Wet op de Jeugdbescherming, de Wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie (Probatie- wet), en dergelijke, alsook allerlei bijzondere wetten, zoals de Vreemdelingenwet, de Wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme en xenophobie ingegeven daden, de Wet van 16 maart 1968 betref- fende de politie over het wegverkeer (Wegcode) en in feite alle rechtstakken die strafbepalingen bevatten, met name ook het fiscaal recht en sociaal recht.
Een misdrijf is een gedraging die door de wet omschreven is en waarop een straf is gesteld. Het gaat om positieve gedragingen (daden, handelingen) en negatieve gedragingen (onthoudingen, verzuimen). Ze dienen door de wet omschreven zijn. Enkel de wet kan de materiële rechtsbron zijn van misdrijven en straffen. Er moet bovendien een straf op gesteld zijn (een gevangenisstraf of een strafrechtelijke boete). |
